تقدیر من تنهائی در پس تمامی لحظات خوشی ایست که همه به تک تک ثانیه هایش حسرت می خورند و تو تنها یار با وفای من بودی که روزهاست بی تو می خوابم و صبحدم بدون هیچ امیدی پلکهای خسته ام باز میکنم .میدانم نیستی و رفتی ایی .
تنهایم تنها تر از هر موجود زنده ای که خداوند خلق کرده. همزبانی با دل خسته ام نیست و همدمی در تاریکی روزهایی که همه آن را زیبا می بینند ولی من ............
آه که چقدر این دنیا برای من ساز غم میزند . بعضی وقتها به اینکه خدایا من واقعا بنده تو هستم شک میکنم . به حق خود در یک لحظه خنده ای که از ته دل بیاید و یا نشانه ای که امیدم باشد که هستی و نگاهم میکنی حسرت میخورم.به فکرمی وتقدیری برایم اندیشیده ای. کاش با من حرف میزدی و دلیل این همه بی وفایی عاشق صفتانت را باز گو میکردی و مرحمی بر قلب تکه تکه شده ام میگذاشتی .
خسته ام خیلی خسته و صبری برایم باقی نمانده. خیلی صبوری کردم .چشم بر تمامی آرزوهایم بسته ام ولی آیا آدمی مثل من بدون آرزو مرده ای متحرک بیشتر نیست؟؟؟؟؟؟؟
چند روز پیش عابری از من پرسید بزرگترین آرزویت چیست ؟
هر چه فکر کردم دیدیم از بزرگترین تا خردترین آرزوهایم نابود شدند سکوت تنها جواب من بود .
کاش در این مرداب زندگی ام نفوذ نمیکردی یا حداقل با دیدن ویرانه قلبم این چنین بذر نفرت نمیکاشتی .کاش میشد با یک خواب و بیدار شدن فراموشت کرد مثل خودت.